7621-) Bize İshak b. İbrahim ile Abbâs b. Abdi’l-Azîm rivâyet ettiler. Lâfız İshâk-mdır. (Abbâs: Haddesenâ; İshâk ise Ahberanâ tâbirini kullandı. Dedi ki): Bize Ebû Bekir El-Hanefî haber verdi. ki): Bize Bükeyr b. Mismâr rivâyet etti. ki): Bana Âmir b. Sa-d rivâyet etti. ki): Sa-d b. Ebî Vakkâs develerinin arasında idi. Müteakiben oğlu Ömer geldi. Sa-d onu görünce: Şu binek gelenin şerrinden Allah-a sığınırım dedi. Ömer indi ve babasına: Sen develerinin ve koyunlarının arasına indin de halkı mülk hususunda aralarında çekişmeye terk mi ettin? dedi. Bunun üzerine Sa-d onun göğsüne vurarak: Sus! Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-i: ki Allah müttekî zengin kendini ibâdete veren kulu sever.» buyururken işittim dedi. hadîsdeki zenginlikten murad; gönül zenginliğidir. Makbul olan zenginlik de budur. Çünkü bir hadîsde: zenginlik gönül zenginliğidir.»buyurulmuştur. Kâdî Iyâz buradaki zenginlikten mal kastedildiğine işaret etmiştir. şerif uzletin yani; insanlar arasına karışmayıp bir tarafa çekilmenin efdal olduğunu söyleyenlere delildir. Mes-ele ihtilaflıdır. Ulemanın bu bâbdaki kavilerini yeri geldikçe arzetmiştik. İnsan arasına karışmanın daha faziletli olduğunu söyleyenler uzletin fitne zamanına mahsus olduğunu iddia ederler.