7675-) Bize Osman b. Ebî Şeybe rivâyet etti. ki): Bize Ccrir A-meş-den o da Ebû Vâil-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): Üsâme b. Zeyd-in yanında idik. Bir adam: Osman-ın yanına girip onunla yaptığı şeyler hususunda konuşmaktan seni ne men-ediyor? dedi. râvi hadîsi yukarki gibi nakletmıştir. hadîsi Buhârî «Kitabu Bed-il-Halk» ve «Kitabu’l-Fiten»-de tahric etmiştir. Üsâme-den istenilen şey Osman b. Affan (radıyallahü anh)-ın yanına girerek halk arasında yayılan fitne ve bu fitneyi söndürmenin çâreleri hakkında onunla konuşmasaydı. Hazret-i Üsâme ashabın au isteklerine karşı siz benim Osman-la yalnız sizin huzurunuzda konuştuğumu sanıyorsunuz. Ben onunla bu hususu alenen konuşup yeni pir fitne kapısı açmaktan sa ikimiz arasında gizlice konuştum cevâbını vermiştir. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’den rivâyet ettiği hadîsle de kötülükten men ederken fitneyi körüklememek lâzım geldiği hususuna işaret etmiştir. Çünkü bir kimsenin âmirine karşı aşikâre itirazda bulunması cemaatın dağılmasına ve fitnenin daha çok büyümesine sebep olur. Hadîs-i şerif âmirlere karşı terbiye ve nezaketli davranmanın lüzumuna kendilerine yapılacak nasihatin nezâket dairesinde gizlice yapılması gerektiğine delildir. Fakat gizli nasihat kâr etmediği zaman hak zayi olmamak için aşikâre söylemek de caizdir. Ulemadan bazıları buna kail olmuş bir takımları kötülükten nehyin kalble olacağını söylemişlerdir. Hadîs-i şerîf cehennemin şiddetine de işaret etmektedir.