7681-) Bize İshak b. İbrahim de rivâyet etti. Lâfız onundur. ki): Bize Ebû-n-Nadr Hâşim b. Kaâsım rivâyet etti. ki): Bize İkrime b. Ammâr rivâyet etti. ki): Bana Iyâs b. Seleme b. Ekva- rivâyet etti ona da babası rivâyet etmiş ki kendisi Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-den dinlemiş. Bir adam onun yanında aksırmış da ona yerhamü-kellah demiş. Sonra bir daha aksırmış bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): adam zükkamlıdır.» buyurmuşlar. hadîsi Buhârî «Kuâbu-l-Edeb»-de tahric etmiştir. «Yerhamükellah» demektir. Kelimenin aslı düşmanların şema-tasını gidermektir. Ve hayr duası mânâsında kullanılır. Teşmit yapan kimse karşındakine düşmanlarının şamatasından kurtulması için dua etmiş gibidir. Yahut aksıran kimse Allah-a hamdederse bizzat şeytanın şamatasını defettiği için bu isim verilmiştir. Teşmitin hükümlerini Kitâbu-s-Selâm-da görmüştük. Onun meşru olduğu hususunda İcma-ı ümmet vardır. Zâhirîlerle Mâlikîler-den İbn Meryem-e göre her işitene teşmit vâcibdir. Kâdî Iy âz İmâm Mâlik-in meşhur olan mezhebine göre teşmit farzdır demiştir. Diğer ulemaya göre teşmit vâcib değil sünnet ve menduptur. Aksırdıktan sonra Elhamdülillah demeyen kimseye teşmit yapılmaz. ikinci rivâyetindeki Fadl b. Abbâs’ın kızından murad;Ümmü Gülsüm-dür. Vaktiyle Hazret-i Hasan-la evli idi. Ondan ayrıldıktan sonra Hazret-i Ebû Mûsa’l - Eş-arî ile evlendi. O vefat edince İmran b. Talha’ya vardı. Bilâhare ondan da boşandı ve Küfe-de vefat etti. üçüncü rivâyeti nezle gibi bir hastalıktan dolayı aksıran kimseye yerhamükeilah denilmeyeceğine işarettir.