2-) Bize el -Velid ibnu-n -Nadr er-Remli Lahm kabilesinin el -Hâris b. Ebi-l -Harâmoğulları (kolundan olan) Sebre b. Mabed-den (o da) el -Vadîn-den (naklen) haber verdi ki bir adam Hazret-i Peygamber-e (sallallahü aleyhi ve sellem) gelip şöyle dedi: Resûlüllah! Bizler cahiliye insanları ve putlara tapan kişiler idik. Bu sebeple çocukları öldürüyorduk. Yanımda bir kızım vardı. Büyüyüp kendisini çağırdığımda çağırmamdan dolayı sevinecek (bir yaşa geldiği) zaman bir gün onu çağırdım o da peşimden geldi. Ben de ailemin uzak olmayan bir kuyusuna kadar gittim. (Kuyunun yanına varınca) elini tutup onu kuyunun içine attım. Ondan hatırımda kalan son şey; Babacağım! Babacağım! demesidir." Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) göz yaşları boşalıncaya kadar ağladı. Resûlüllah-ın (sallallahü aleyhi ve sellem) yanında oturanlardan bunu gören bir adam olayı anlatana; "Resûlüllah-ı (sallallahü aleyhi ve sellem) hüzünlendirdin!" dedi. (Resûlüllah) bu adama; "Bırak onu buyurdu çünkü o kendisini ilgilendiren endişeye sevkeden bir şeyi sormaktadır." Sonra olayı anlatan zata; "Haberini bana tekrar anlat!" buyurdu. O da tekrar anlattı. (Resûlüllah da) göz yaşları sakalına ininceye kadar ağladı. Müteakiben şöyle buyurdu: "Allah cahiliye (dönemi insanların)dan yapmış oldukları şeyleri kaldırmıştır. Binaenaleyh ameline yeniden başla."