150-) Bize Abdullah b. Salih haber verip (dedi ki) bana el -Leys rivâyet edip (dedi ki) bana İbn Aclân Abdullah-ın âzâdlısı Nâfi-den (naklen) haber verdi ki Sabîğ el -Irâkî müslüman şehir ve grupların içinde Kur-an-dan bazı şeyler sormağa başlamış ve nihayet Mısır-a gelmişti. Bunun üzerine Amr İbnu-l -As onu Ömer İbnu-l -Hattâb-a gönderdi. (Amr’ın beraberinde Sabîğ-i göndermiş olduğu) elçi mektubu kendisine getirdiğinde onu okuyunca (Hazret-i Ömer); "Nerede bu adam?" dedi (Elçi) "Kaldığım yerde!" dedi. Ömer; "İyi bak gitmiş (kaçmış) olmasın. Yoksa onun yüzünden benden canını yakıcı ceza yersin!" dedi. Sonra (elçi) onu ona (yani Hazret-i Ömer-e) getirdi. de şöyle dedi: "Bidat arıyorsun ha!" Ömer yaş hurma dalları (getirmeye adam) salmıştı. (Hurma dalları getirilince) bunlarla onu öyle dövdü ki sırtını yara-bere içinde bıraktı. Sonra onu serbest bıraktı. Nihayet iyileşti. Bunun üzerine ona aynısını yaptı. Sonra serbest bıraktı. Sonunda (yine) iyileşti. O da (tekrar) aynısını yapmak için onu çağırdı. (Nâfi’) dedi ki; bunun üzerine Sabîğ; "Eğer beni öldürmek istiyorsan beni güzelce öldür. (Yok) eğer beni (kötü düşüncelerimden kurtarıp) tedâvî etmeyi istiyorsan vallahi ben iyileştim" dedi. (Ömer) de onun memleketine gitmesine müsâade etti. Ebû Mûsa el -Eş-arî-ye de; "Müslümanlardan hiç kimse onunla oturup konuşmasın!" diye yazdı. Bu adama zor geldi (ve halini düzeltti). Sonunda Ebû Mûsa Ömer-e; "O güzelce tövbe etti." diye yazdı. Ömer de (ona) onunla oturup konuşmaları için halka izin vermesini yazdı.