235-) Bize İsmet İbnu’l -Fadl haber verip (dedi ki) bize Haremi b. Umâre Şu-be-den (o) Amr b. Süleyman-dan (o) Abdurrahman b. Ebân b. Osman-dan (o da) babasından (naklen) rivâyet etti (ki Ebân) şöyle dedi: (Bir gün) Zeyd b. Sabit gün ortasında Mervân İbnu-l -Hakem-in yanından çıktı. (Ebân) dedi ki ben de (kendi kendime) "Bu saatte Mervân-ın yanından çıktığına göre muhakkak kendisine bir şey sormuştur." dedim ve gelip (bunu ona) sordum. "Evet dedi bana Resûlüllah-dan (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurmuş olduğunu işittiğim bir hadis sordu (o da şu hadistir): "Allah bizden bir hadis işitip de onu ezberleyen (muhafaza eden) sonra da onu kendisinden daha iyi ezberleyip muhafaza edecek olana nakleden kişinin yüzünü ağartsın. Zira nice bilgi taşıyıcısı vardır ki iyi anlayışlı (fakih) değildir. Bilgiyi kendisinden daha iyi anlayışlı olana taşıyan niceleri de vardır! müslümanın kalbi üç haslet üzerinde sebat etmez ki (sonunda) Cennete girmesin. (Ebân) dedi ki; "Bunlar nedir?" dedim. Şöyle devam etti: Amelde ihlâslı olmak buyruk sahiplerinin (idarecilerin âmirlerin) iyiliğini istemek cemaate bağlı kalmak. Çünkü onların duası (onları) arkalarından kuşatır. Kimin niyyeti âhiret olursa Allah zenginliğini kalbine kor (ona gönül zenginliği verir) dağınıklığını toplar (işlerini düzene kor) ve dünya boyun eğerek ona gelir. Kimin de niyyeti bu dünya olursa Allah onun topluluğunu dağıtır (düzenini bozar) korkusunu iki gözünün arasına kor dünyadan da kendisine başkası değil sadece takdir edilmiş olan (mikdar) gelir. (Ebân dedi ki ona "orta namazı"nı da sordum "O öğledir" dedi.