396-) Bize el -Kâsım b. Kesir haber verip dedi ki ben Abdurrahman b. Şureyh-i Amire-d en onu şöyle derken işitmiş olduğunu rivâyet ederken işittim: Bir adam oğluna; "Git ilim tahsil et!" demiş. O da çıkmış bir müddet ortalıktan kaybolmuş sonra ona (yani babasına) gelmiş ve ona bazı haberler rivâyet etmiş. Bunun üzerine babası ona; "Yavrum! Git ilim tahsil et!" demiş. O da yine bir zaman ortalıktan kaybolmuş. Sonra ona (yani babasına) içinde bazı yazılar bulunan bir takım kâğıtlar getirmiş ve ona okumuş. O zaman da (babası) ona; "Bu beyaz (kâğıt) üzerindeki bir karalama! Git ilim tahsil et!" demiş. (Oğlu tekrar) çıkmış ve bir müddet ortalıktan kaybolmuş. gelmiş babasına demiş ki; "Aklına geleni sor bana!". Babası da ona şöyle demiş: "Söyle bakayım seni öven bir adama rastlasan (diğer taraftan) seni ayıplayan bir diğerine rastlasan (ne yaparsın?)" Şöyle cevap vermiş: "Bu durumda ne beni ayıplayanı kınarım ne de beni övene şükran duygusu bildiririm!". (Babası sonra) şöyle demiş: "Söyle bakayım bir çanağa -(râvîlerden Abdurrahman) Ebû Şureyh "(çanağın) altın mı gümüş mü olduğunu bilmiyorum " dedi - rastlasan (ne yaparsın?)" (Oğlu) şöyle cevap vermiş: "Bu durumda ne onu hareket ettirir (ona dokunur) ne da ona yaklaşırım!" Bunun üzerine (babası); "Git artık öğrenmişsin!" demiş.