581-) Bize Yezîd b. Harun haber verip (dedi ki) bize Cerir b. Hazım Ya-la b. Hakîm-den (O) İkrime-den (O da) İbn Abbâs-tan (naklen) rivâyet etti (ki İbn Abbâs) şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince Ensâr-dan bir adama; "ey falan! Gel Hazret-i Peygamber-in (sallallahü aleyhi ve sellem) Ashâbına bilmediklerimizi soralım. Çünkü onlar bugün çoktur (yarın azalır giderler)" dedim. O "hayret sana ey İbn Abbâs! Halkın içinde Hazret-i Peygamber-in (sallallahü aleyhi ve sellem) Ashabından gördüğün kimseler bulunmaktayken halkın sana muhtaç olacağım mı zannediyorsun?" dedi ve bunu yapmadı. Ben ise sormaya yöneldim. Artık bir adamdan bana hadis rivâyet ulaşırdı da ben ona öğle uykusundayken gelir kapısının yanı başında kaftanımı yastık yapar (ve dışarı çıkıncaya kadar yatardım). Rüzgâr da yüzüme toprak savururdu. Nihayet (adam) dışarı çıkıp beni görür ve "Resûlüllah’ın amcazadesi! Niçin geldin? Bana (haber) salsaydın da sana ben gelseydim ya!" derdi. Ben de; "benim sana gelmem daha lâyıktır" derdim ve O-na hadisi sorardım. (İbn Abbâs) dedi ki; (önceden kendisine arkadaşlık teklif etmiş olduğum) adam (öylece) kaldı. Sonraları halk etrafımda toplanmış olduğu halde beni gördü ve "bu delikanlı benden daha akıllıymış!" dedi.