1513-) Bize Muhammed b. Kesîr el-Evzâ-î-den (O) Harun b. Riyâb-dan (O da) el-Ahnef b. Kays-tan (naklen) rivâyet etti ki O şöyle dedi: (Bir gün) Dımeşk camiine girdim. Bir de ne görsem bir adam çokça rükû ve secde ediyor. (Kendi kendime) dedim ki; dışarı çikmayayım da şu (adam) namazdan çift rekâtta mı yoksa tek rekâtta mı ayrıldığını bilecek mi bakayım. Nihayet (namazını) bitirince; "ey Allah-ın kulu! (Namazdan) çift rekâtta mı yoksa tek rekâtta mı ayrıldığını biliyor musun?" dedim de o şu karşılığı verdi: "Ben bilmiyorsam şüphe yok ki Allah bilir!" Sonra da şöyle dedi: Muhakkak ki ben dostum Ebu-l-Kasım-ı (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyururken işitmiştim: "Allah için bir secde yapan hiçbir kul yoktur ki Allah bu (secde) sebebiyle onu bir derece yükseltmiş ve bu (secde) sebebiyle ondan bir günâhım indirmiş olmasın!" (Bunun üzerine) ben; "Allah sana merhamet etsin sen kimsin?" dedim. "Ben Ebû Zerr’im" dedi. (El-Ahnef) dedi ki; o zaman (O-nun şahsiyeti karşısında) nefsim bana küçük ve önemsiz göründü.