1617-) Bize Abdullah b. Yezîd rivâyet edip (dedi ki) bize el-Mes-ûdî Ebû Hâzim-den (O da) Sehl b. Şaddan rivâyet etti ki O şöyle dedi: Medine-de müslümanlar çoğalınca kişiler (camiye) geldiğinde (kalabalık yüzünden) Resûlüllah-ın (sallallahü aleyhi ve sellem) konuşmasını neredeyse işitememeye bunun için de caminin yanından geri dönmeye başlamışlardı. Bunun üzerine cemaat O-na; "ya Resûlüllah demişlerdi gerçekten müslümanlar çoğaldı. Gelen kimse geliyor da (kalabalık yüzünden) senin konuşmam neredeyse işitemiyor!" "Peki ne (yapmamı) istersiniz?" buyurmuştu. (Hazret-i Peygamber-in onlarla istişaresinin) sonunda Ensardan bir kadının marangoz bir kölesine ve Gâbe-nin ılgın ağaçlarına (adamlar) salınmış (bu köle ve yardımcıları da bu ağaçlardan) iki veya üç basamaklı (bir minber) yapmışlardı. Bundan sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun üzerinde oturur ve üzerinde hutbe irad buyururdu. Onlar bu (minberi) yapınca (Hazret-i Peygamberin daha önce) yanında ayakta durup (hutbe okuduğu) ağaç parçası inlemişti. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun yanına kalkıp (gitmiş) ve elini üzerine koymuştu da o (ancak) sükûnet bulmuştu.