2232-) Bize Yezid b. Harun haber verip (dedi ki) bize Muhammed b. Amr Ebu Seleme-den (O da) Fâtıma bint Kays-tan (naklen) haber verdi ki; O kendisine anlatmış kendisi de anlattıklarını O-ndan iyice yazmış ki; O (yani Fâtıma) Kureyş kabilesinin Mahzumoğulları oymağından bir adamın nikâhındaymış. Derken (bu adam) O-nu kesin bir şekilde (üç talâkla) boşamış. Bunun üzerine O (adamın) ailesine kendilerinden nafaka istemek üzere (haberci) göndermiş de onlar; "senin nafaka (hakkın) yok!" demişler. Sonra bu (olay) Resûlüllah-a (sallallahü aleyhi ve sellem) ulaşmış O da şöyle buyurmuş: "Senin nafaka (hakkın) yok. Ancak iddet (beklemen) gerekir. Ümmü Şerik-in evine taşın ve bize bildirmeden birşey yapma (iddetini bitirdiğinde bana danışmadan hiç kimseye evlenme sözü verme!)" Sonra (Hazret-i Peygamber) şöyle buyurdu: "Doğrusu Ümmü Şerik yanına muhacir kardeşlerinin girip (çıktığı) bir kadındır. (Bunun için) bilakis sen İbn Ümmü Mektum-un evine taşın. Zira o âmâ bir adamdır. Elbiselerini çıkarırsan birşey görmez. Bize bildirmeden birşey de yapma!" Bunun nüzerine O İbn Ümmü Mektum-un evine gitmiş. Nihayet iddeti bitince (Hazret-i Peygamber-e) anlatmış ki Muaviye ile Ebu Cehm kendisine evlenme teklifi yapmışlar. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) de şöyle buyurmuş: "Muaviye-ye gelince O malı olmayan bir adamdır. Ebu Cehm-e gelince ise O değneğini omuzundan indirmez! Sen Usâme-ye ne dersin?" Sanki (Hazret-i Peygamber-in bu teklifinden Fâtıma-nın) ailesi hoşlanmamış da O; "Vallahi ancak Resûlüllah-ın buyurduğu kimseyle evlenirim!" demiş ve Usâme ile evlenmiştir. b. Amr demiş ki Muhammed b. İbrahim (bu haber üzerine Fâtıma-ya) şöyle dedi: "Fâtıma! Allah-tan kork! Sen gerçekten bu (olayın) hangi şey hakkında olduğunu (yani özel bir sebebe bağlı olduğunu) biliyorsundur!" b. İbrahim) sözüne şöyle devam etti: (Bu olay hakkında) İbn Abbas da şöyle dedi: "Yüce Allah şöyle buyurmuştur: "O (boşanmış kadınları iddetleri bitinceye kadar) evlerinden çıkarmayın kendileri de çıkmasınlar ancak apaçık bir edebsizlik etmeleri hariç?" "Edebsizlik=fâhişe" (boşanmış kadının) ailesine çirkin söz söylemesidir. (Kadın) bunu yapınca onlara onu (evinden) çıkarmaları helâl olur.