2649-) Bize Ubeydullah b. Mûsa Süfyan-dan (O) Ebu-z-Zinâd-dan (O) el-A-rec-den (O da) Ebu Hüreyre-den (naklen) haber verdi ki O şöyle dedi: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Canım elinde olan (Allah-a) yemin olsun ki yeryüzünde hiçbir mümin yoktur ki ben ona insanların en yakını olmayayım! Binaenaleyh kim (ölür de geriye) bir borç veya bakıma muhtaç kimseler bırakırsa ben bu (adam) için çağırılayım. Çünkü ben onun velisiyim. Kim de geriye bir mal bırakırsa bu (mal) kim olursa olsun akrabasınındır. " Abdullah (ed-Dârimî); "daya" kelimesinin "bakıma muhtaç kimseler" "ıyal" kelimesinin de "bir adamın bakmakla yükümlü olduğu kimseler" manasına olduğunu söyler. O; "...ben bu (adam) için çağrılayım" sözünün "...beni onun için çağırın da onun yerine (borcunu) ödeyeyim işlerini göreyim" manasına olduğunu da söylemiştir.