2784-) Bize en-Nadr b. Şumeyl haber verip (dedi ki) bize Hammâd b. Seleme Simâk b. Harb-den (O da) en-Nu-man-dan -ki O İbn Beşir-dir- (naklen) rivâyet etti ki (Simâk en-Numan-ı) şöyle derken işitmiş: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Bir adam ıssız-susuz çöl bir yerde yolculuk yapıyormuş. Derken bir ağacın altında öğle uykusuna yatmış. Beraberinde de üzerinde azığı ile yiyeceğinin bulunduğu bir deve varmış. Neden sonra uyanmış. Bakmış ki devesi çekip gitmiş. Hemen bir tepeye çıkmış ancak hiçbir şey görememiş. Sonra başka bir tepeye çıkmış yine hiçbir şey görememiş. Ardından başka bir tepeye çıkmış yine hiçbir şey görememiş. Sonra yüzünü yana çevirmiş. Bir de ne görsün yularını çekerek (gelen) devesi! İşte bu (adamın devesini bulmasına) sevinmesi Allah-ın kulu kendisine tevbe ettiğinde onun tevbesine sevinmesinden daha fazla değildir!"