2869-) Bize en-Nadr b. Şumeyl haber verip dedi ki bize Behz b. Hakim babasından (O da) dedesinden (naklen) haber verdi ki O şöyle dedi: Ben Resûlüllah-ı (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyururken işittim: "(Bir zamanlar) Allah-ın kullarından bir kul vardı. O Allah için hiçbir ibadet yapmazdı. Gerçek şu ki o ömrünün bir kısmı geçip geriye ömrünün bir kısmı kalıncaya kadar (böyle) yapmıştı. Sonra anlamıştı ki o Allah katında hiçbir iyilik saklamamış! Bunun üzerine oğullarını çağırmış ve "beni nasıl bir baba biliyorsunuz?" diye sormuştu. Onlar; "iyi (bir baba olarak) ey babamız" cevabını vermişlerdi. O sözüne şöye devam etmişti: "Öyleyse ben gerçekten ya sizden birinin yanında olan malımı ondan mutlaka alacağım yahut size emredeceğim şeyi mutlaka yapacaksınız!" (Hazret-i Peygamber sözüne devamla) şöyle buyurdu: "Böylece onlardan vallahi söz almış ve şöyle demişti: "İyi dinleyin. Ben öldüğümde beni alıp ateşte yakın. Nihayet kömür haline geldiğimde beni ufalayın sonra da rüzgâra savurun!" Derken öldüğü zaman Muhammed-in Rabb-ine andolsun ki bunu ona yapmışlardı. Ama hemen asla hiç olmadığından daha güzel olarak getirilip Rabb-inin huzuruna sunulmuş O da; "Seni (kendini) ateşte (yaktırmaya) ne sevketmişti?" buyurmuştu. O; "senin korkun ya Rabbi" karşılığını vermişti. (Yüce Allah da); -Doğrusu ben seni gerçekten korkmuş biri olarak işitiyorum!" buyurmuştu." (Hazret-i Peygamber sözüne devamla) buyurdu ki: "Bunun üzerine (adamın) tevbesi kabul olunmuştu." Ebu Muhammed (ed-Dârimî) dedi ki: (Metinde geçen) "yebteiru -saklıyor" kelimesi "yeddehırû - depo ediyor saklıyor" demektir.