322-) Abdurrahmân b. Ebza (radıyallahü anh)’den şöyle demiştir: Ömer b. el-Hattab (radıyallahü anh)’ın yanında idim. Bir adam geldi ve; Emire-l-mü-minin) biz bir iki ay bir yerde kalıyoruz. (Cünub oluyor su bulamıyoruz ne yapalım?) dedi. Hazret-i Ömer; olsam su buluncaya kadar yıkanmam cevabını verdi. (Orada bulunan) Ammâr şöyle dedi: Emir-el-mü-minin hatırlıyor musun? Hani seninle deve (gütmek) de idik de ikimiz de cünup olmuştuk. Bunun üzerine ben yerde yuvarlandım. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’a gelip durumu söyledim. Resûlüllah; yapman sana yeterdi" buyurdu ve ellerini yere vurdu sonra onlara üfledi. Sonra da elleriyle yüzünü ve kolunun yansına kadar ellerini meshetti. Hazret-i Ömer: Ammâr Allah-tan kork! dedi. Ammâr da: Emirel-mü-minin eğer sen istersen vallahi bunu ebediyyen (bir daha) söylemem dedi. Bunun üzerine Hazret-i Ömer: vallahi bundan (teyemmüm hadisesinden) üzerine aldığın sorumluluğu sana bırakıyorum dedi. teyemmüm 4 5 8; Müslim hayz 112; Nesâî tahâre 195 199 200; İbn Mâce tahâre 91; Ahmed b. Hanbel IV 263 265 320.