774-) Âmir b. Rabia babasından nakledilmiştir ki: Ensardan bir genç Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in arkasında namaz kılarken aksırdı ve; bize bağışladığı (gerek) dünya ve (gerekse) âhiret (nimetlerin)den dolayı Allah-a pek çok güzel ve her an ziyâdeleşen hamdler olsun" dedi. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) namazı bitirince: (Bu) duayı okuyan kimdi?" diye sordu. (Amir) dedi ki genç sükût etti. Sonra " (bu) duayı okuyan kimdi? Gerçekten o kimse sakıncalı birşey söylemedi" buyurdu. Bunun üzerine (o genç): duayı ben okumuştum ey Allah-ın Resulü; ben bu duâ ile hayırdan başka bir şey kastetmedim diye cevap verdi. (Nebiyy-i Ekrem sallallahü aleyhi ve sellem de): (Bu dua) zikri sonsuz derecede büyük olan Rahman-in Arşına erişti" buyurdu. Ebû Dâvûd rivâyet etmiştir.