824-) Nâfi-b. Mahmud b. er-Rebî el-Ensârî (radıyallahü anh)-den nakledilmiştir ki: Ubâde b. es-Sâmit (bir defasında) sabah namazında geç kalmıştı. Bunun üzerine Müezzin Ebû Nuaym namaz için tekbir aldı ve cemaate namaz kıldırmaya başladı. (Derken) Ubâdetu-bnu-s-Sâmit çıkageldi. Ben de beraberinde idim. Nihayet biz de Ebû Nuaym-ın arkasında saf olduk. Ebû Nuaym sesli okuyordu. Ubâde (de) Fatiha Sûresi-ni okumaya başladı. Ubâde-ye (namazdan) çıkınca; Ebû Nuaym sesli okurken senin de Fâtiha-yı okuduğunu işittim" dedim. Ebâde; Evet (haklısın) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize aşikâr okuduğu namazlardan birisini kıldırdı ve (cemaatin okuyuşu sebebiyle) kıraatte güçlük çektiği bu) namazdan sonra bize dönerek: Ben sesli okuduğum zaman siz de okuyor musunuz?" buyurdu. Birimiz bunu yapıyoruz dedi. Bunun üzerine; hayır (öyle) olmaz ben de (kendi kendine) " ne oluyor da okuduğu Kur-ân-a ortak olunuyor" diyordum. Ben aşikar okudum mu siz hiç bir şey okumayın yalnız ümmü-l-Kur-ân müstesna" buyurdu. salât 116; Nesâî iftitah 28; İbn Mâce ikâme 13: Muvatta nida 44; Ahmed b. Hanbel II 240 284 285 302.