1629-) Atâ b. Yesâr Esed oğullarından bir adamın şöyle dediğini rivâyet etmiştir: ve ailem Bakî el-Garkad-a inmiştik. Ailem bana: "Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a git de ondan yiyecek bir şey iste" dedi ve ihtiyaçlarını saymaya başladı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a gittim. Yanında kendisinden (bir şeyler) isteyen bir adam gördüm. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ona: verecek bir şey bulamıyorum" diyordu. Bunun üzerine şöyle söyleyerek kızgın bir halde döndü. yemin ederim ki sen dilediklerine veriyorsun. (sallallahü aleyhi ve sellem): verecek bir şey bulamadığım için bana kızıyor. Sizden biriniz bir ukiyye gümüşü veya bu değerde malı olduğu halde dilenirse haddi aşarak dilenmiş olur" buyurdu. (adam devamla) şöyle dedi: Kendi kendime sütlü devemiz bir ukiyyeden daha değerlidir dedim ve hiçbir şey istemeden geri döndüm. ukiyye kırk dirhem gümüştür. Ondan sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a arpa ve kuru üzüm geldi de Aziz ve Celîl olan Allah bizi zengin edene kadar gelenlerden Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize pay ayırdı. Dâvûd dedi ki: Mâlik-in dediği gibi (Süfyan) Sevrî de bu hadisi böyle rivâyet etti. zekât 90.