1631-) Sehl b. el-Hanzeliyye-den; demiştir ki: b. Hısn ile el-Akra b. Habis Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a geldiler ve ondan (bir şeyler) istediler. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onlara istedikleri şeylerin verilmesini emretti. Muâviye-ye (onlara istedikleri şeylerin verilmesi için oturdukları yerlerin zekât memurlarına yazmasını) emretti. O da onlara istedikleri şeyleri yazdı. Akra mektubunu aldı sarığının içine sardı ve gitti. Uyeyne ise mektubunu aldı Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın yanına geldi ve (kendi kendine) dedi ki: "Ya Muhammed! Benim Mütelemmis-in sayfası (mektubu) gibi içinde ne olduğunu bilmediğim bir mektubu kavmime götüreceğimi mi zannediyorsun?" üzerine Muaviye onun bu sözünü Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-a haber verdi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): yanında kendisine yetecek malı olduğu halde dilenirse kendisini ateşe götürecek şeyi çoğaltmış olur" buyurdu. Nüfeylî bir diğer rivâyette ("ateş" sözü yerine) "cehennemin kor ateşi" dedi Oradakiler: Resûlallah! Kişiye yetecek malın miktarı nedir? dediler. -Nufeylî bir diğer rivâyette bunun yerine "varlığıyla beraber dilenmek uygun olmayan zenginliğin miktarı nedir? dedi. öğle ve akşam yemeğinde yetecek miktardır" buyurdu. Nufeylî bir diğer rivâyette bunun yerine "Onu bir gün bir gece veya bir gece bir gün doyuracak yiyeceğinin olmasıdır" dedi ve bize bunu zikredilen bu sözlerle kısa olarak rivâyet etti. b. Hanbel IV 181.