1772-) Sâ-id b. Cübeyr-den nakledilmiştir ki: Abdullah b. Abbâs-a: Ebû Abbâs ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın girdiği ihramın zamanı hakkında sahâbîlerin görüş ayrılığına düşmelerine şaşıyorum dedim. (Bana şöyle) cevap verdi: bunu insanların en iyi bileni benim. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın haccı (sadece) bir kere olduğu için (insanlar) bu konuda ihtilâfa düştüler. (Şöyle ki:) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) hac maksadıyla (yola) çıktı. Zülhuleyfe-deki namazgahında iki rekât(lik namaz)-ını kıldı. Namazını bitirince bulunduğu yerde hacca niyet edip hac için yüksek sesle telbiye getirdi. Bunu kendisinden işiten kimseler kendisinden (işittikleri gibi) bellediler. Sonra (devesine) binip de devesi O-nu kaldırıp doğrultunca (ikinci) bir telbiye (daha) getirdi. Bazı kimseler de kendisinden bunu işitmiş oldular. İşte bu (ihtilâfın sebebi) oraya (halkın) bölük bölük gelmiş olmaları ve devesi onu kaldırdığı sırada Resûlüllah-ı telbiye getirirken işitenlerin " Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) telbiyeyi devesi kendisini kaldırdığı zaman getirdi." demeleri daha sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (deveyle biraz daha ileri) gidip te Beydâ-nın tepesine çıktığı sırada getirdiği telbiyeyi duyan diğer bazı kimselerin de; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Beydâ tepesinde hacca niyet etti." demeleridir. Allah-a yemin olsun ki O namazgahında ihrama girdi ve devesi kendisini kaldırınca telbiye getirdiği gibi Beydâ tepesine çıktığında da telbiye getirdi. Said (b. Cübeyr) dedi ki: b. Abbâs-ın (bu) sözüne sarılan(lar) iki rekât(lık namazlarını bitirdikten sonra yüksek sesle telbiye getirirler.) b. Hanbel I 260; Beyhakî es-Sünenu’l-kübrâ V 37.