2071-) Ali b. el-Huseyn-in haber verdiğine göre kendileri Yezid b. Muâviye-nin yanından yani el-Huseyn b. Ali (radıyallahü anh)-nin şehîd edildiği yerden Medine-ye geldikleri vakit O-na Misver b. Mahreme tesadüf etmiş ve: emredecek bir hacetin var mı? demiş (Ali) dedi ki; ben de O-na: diye cevap verdim. O ise: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın kılıcını verir misin? Çünkü ben bu kavmin onu almak için sana galebe çalacaklarından korkarım. Eğer onu bana verirsen (onu almak isteyen kimse) beni çiğnemedikçe ona erişemez. Ali b. Ebî Tâlib (radıyallahü anh) Fatıma (radıyallahü anhâ)-nın üstüne (evlenmek maksadıyla) Ebû Cehl-in kızına dünürlük yapmıştı. Bunun üzerine Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ı bu konuda işte şu minberi üzerinde halka hitab ederken işittim. Bense o gün buluğa ermiş (denecek bir kıvamda) idim. (O günkü konuşmasında Resûl-i Ekrem); Gerçekten Fatıma bendendir ve ben onu (kıskançlık yüzünden) dini hususunda fitneye düşmesinden korkuyorum" buyurdu dedi Misver (sözlerine devam ederek) dedi ki: Sonra (Resûl-i Ekrem) Abduşşems oğullarından bir damadından bahsederek onun damatlığını övdü ve çok güzel sena edip; Benimle konuştu bana doğruyu söyledi bana va-d ettiği sözünü yerine getirdi. Ben ne helâli haram kılarım ne de haramı helâl. Fakat Allah-a yemin olsun ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın kızıyla Allah-ın düşmanının kızı ebediyyen bir yerde bir araya gelemez." buyurdu. fedâilü-sahabe 16; Müslim fedailü-s-sahâbe 95-96; İbn Mâce nikâh 56; Ahmed b. Hanbel IV 376.