2089-) Ma-kıl b. Yesâr demiştir ki; Benim bir kız kardeşim vardı. Onun için bana dünürlüğe geliniyordu. Amcamın oğlu da bana (dünürlüğe) geldi. Ben de onu kendisine nikahladım. Sonra onu ric-î talakla boşadı ve onu terketti. (Kadının) iddeti sona erip de (onun adına) bana dünürlük edilmeye başlanınca bana (amcamın oğlu da) gelerek onu (benden) istedi. Ben de " Hayır vallahi hiçbir zaman onu (sana) nikahlamayacağım" diye cevap verdim. Bunun üzerine şu âyet(-i kerime) nazil oldu: Kadınları boyadığınız zaman bekleme sürelerini bitirdiler mi kendi aralarında güzelce anlaştıkları takdirde (eski) kocalarıyla evlenmelerine engel olmayın..." (2) 232. Bunun üzerine yeminimin keffaretini ödeyerek onu onunla evlendirdim." nikah 36; Tirmizî Tefsîrü-l-Kur-ân.