2738-) Kur’an-ı (Kerim-i en güzel bir şekilde) okuyanlardan biri olan Mücemmi b. Cariyeti-l-Ensarî-den demiştir ki: (sallallahü aleyhi ve sellem) ile birlikte Hudeybiye-de bulunduk. Oradan döndüğümüz sırada halk (Hazret-i Peygamber-in bulunduğu yere doğru) develerini koşturmaya başladı. Halkın bir kısmı diğerlerine " Halka ne oluyor?" (da hayvanlarını böyle koşturuyor?) diye sormaya başladılar. Onlar da Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e vahy geldi." (de onu görmek için koşuyorlar) diye cevap verdiler. Bunun üzerine (bulunduğumuz yerden) koşarak çıktık ve peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Kürâf 1-Ğamîm (denilen yer) de devesi üzerinde dururken bulduk. Halk (tamamen) yanında toplanınca (Hazret-i Peygamber) onlara = Biz sana apaçık bir fetih verdik." el-Fetih 48/1. (ayet- kerimesini) okudu (orada bulunan) bir adam " Ey Allah-ın Rasûlü bu (ayet-i kerimede va-dedilen) bir fetih midir?" dedi. (Hazret-i Peygamber de) " Muhammed-in hayatı kudret elinde olan zata yemin olsun ki bu (sulh) bir fetihdir." buyurdu. Kısa bir süre sonra da (Hayber fethedildi ve) Hayber (ganimetleri) Hudeybiye mücahidleri arasında paylaştırdı. (Bu taksimde) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (ganimetleri) onsekiz pay üzerinden bölüştürdü. Asker (in sayısı ise) binbeşyüz (kadar) idi. İçlerinde üçyüz de atlı vardı. Her bir atlıya iki hisse her bir piyadeye de bir hisse verdi. Dâvûd der ki: (Bir önceki) Ebû Muaviye hadisi daha sahihtir ve amel onunladır. Öyle zannediyorum ki Mücemmi’nin hadisinde hata vardır. Çünkü Mücemmi (orduda) üçyüz atı olduğunu söylemiştir. Oysa (orduda) iki yüz atlı var idi.