2742-)  (Mus-ab b. Sa-d-ın) Babasından (rivâyet olunmuştur ki:) (savaşı) günü peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e bir kılıç getirdim ve " Ey Allah-ın Rasûlü bugün Allah düşman (la savaşmak) dan kalbime bir şifa verdi. Binaenaleyh şu kılıcı bana ver." dedim. " Bu kılıç benim de değildir. Senin de değil." buyurdu. Bende " Bugün bu kılıç (bugünkü) benim başıma gelenler kendisinin başına gelmeyen bir kişiye verilecektir." diyerk (oradan uzaklaşıp) gittim. (böyle düşünüp durur) iken yanıma (Resûlüllah-ın göndermiş olduğu) bir elçi çıkageldi ve (Resûlüllah seni çağırıyor) " Haydi emrine icabet et" dedi. Ben de (Biraz önceki) sözümle ilgili olarak bir ayet indiğini zannetim. Ve derhal (Hazret-i Peygamberin huzuruna) geldim. Bunun üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bana " Sen (biraz önce) bu kılıcı benden iste(miş)tin. (O zaman) bu kılıç ne benimdi ne de senindi (şimdi ise) Allah onu bana verdi (Ben de sana veriyorum) Binaenaleyh şimdi o senindir." buyurdu. Sonra da Sana savaş ganimetlerinden sorarlar de ki: Ganimetler Allah-ın ve Rasûlünündür..." el-Enfâl 8/1. (ayetini) sonuna kadar okudu. cihad 33 34; Tirmizi tefsir Enfal (8) 7. Dâvûd der ki: İbn Mes-ud bu âyeti şeklinde okudu.