2986-) Abdurrahman-dan demiştir ki: Ali (radıyallahü anh)-ı (şöyle) derken işittim. Ben Abbâs Fatıma ve Zeyd b. Hariseyle Hazret-i Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanında biraraya gelmiştik. (Hazret-i Peygambere hitaben) " Ey Allah-ın Rasûlü Aziz ve Celil olan Allah-ın kitabında (ganimet mallarından ayrılıp dağıtılmasını emrettiği) humustan (bize düşecek olan) hakkımızı (pay sahiplerine dağıtma görevini) bana versende (ileride) senden sonra her hangi bir kimsenin bu mevzuda benimle anlaşmazlığa düşmemesi için senin sağlığında bu geliri (hak sahiplerine) ben dağıtsam (çok isabetli olur uygun buluyorsan bunu) yap" dedim. (Resûl-i Ekrem Efendimiz de) bunu yaptı. Ve (humus gelirlerindeki Hazret-i Peygamberin yakınlarına ait) bu hakkı Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in sağlığında (hak sahiplerine) ben dağıttım. Sonra Hazret-i Ebû Bekir de bu görevi bana verdi. Nihayet Hazret-i Ömer-in (halifelik) yıllarının son yılına kadar (bu görevi yürüttüm fakat Hazret-i Ömer-in halifeliğinin son yılında bu görevi bıraktım) Çünkü (o sene) O-na (ganimetlerden) bir çok mal geldi. O-da bizim hakkımızı ayırdı. Sonra bana (bir haber) gönder(erek varıp onu hak sahiplerine bölüştürmemi iste)di. Ben de " Bizim bu sene ona ihtiyacımız yoktur (fakat Hazret-i Peygamberin yakınları olan bizlerin dışındaki) müslümanların ona ihtiyacı vardır. Sen bunu onlara ver!" cevabını verdim. O da (bizim hissemize düşecek olan) bu malı fakir müslümanlara verdi. Hazret-i Ömer-den sonra kimse bana bunu teklif etmedi. Hazret-i Ömer-in yanından çıktıktan sonra Hazret-i Abbâs-la karşılaş(mış)tımda (Bana) " Ey Ali. Bu gün sen bizi (büyük bir) gelirden mahrum ettin bir daha bu mal ebediyyen bize verilmez. " de(miş)di. (Gerçekten Abbâs) çok zeki bir adamdı.