2987-) Abdûlmuttalib b. Rabia b. El-Haris b. Abdûlmuttalib(in) haber verdi(ğine göre) Rabia b. El-Haris ile Abbâs . Abdil Muttalib Abdulmuttalib b. Rabia ile Fazl b. Abbâs-a -siz Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-e varınız ve kendisine " Ey Allah-ın Rasûlü gördüğün gibi biz (evlenecek) bir yaşa geldik. Ve evlenmek istiyoruz. Ey Allah-ın Rasûlü sen insanların Allah-a en bağlı olanı akrabalık haklarına en çok riayet edenisin. Anne ve babalarımızda ise bizim için mehir olarak verebilecekleri bir şey yoktur. Binaenaleyh bizi zekatları toplamak üzere memur tayin ette zekat memurlarının sana verdikleri gelirleri bizde verelim ve (buna karşılık) sadakalar(ı toplamanın üçretin)den (ve sadakaların dışında elde edeceğimiz hasılattan) biz de yararlanalım." demişler. (Abdulmuttalib b. Rabia sözlerine devam ederek) dedi ki: Biz (babalarınızla) bu şekilde (konuşur) iken Ali b. Ebû Talib geliverdi. Bize - Hayır vallahi Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sizden hiç bir kimse zekat memuru olarak tayin edilemez" buyurmuştu - dedi. Bunun üzerine (babam) Rabia Hazret-i Ali-ye Bu da senin kıskançlığındandır. Sen Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın damatlığını elde ettin de biz bunu senden kıskanmadık" (sen ise bize kıskançlık yapıyorsun) dedi. Ali üzerine cübbesini alıp onun üzerine yattı ve: Ben Hasan-ın babasıyım (kavmi içerisinde) tecrübeli bir kimseyim" Allah-a yemin olsun ki çocuklarınız kendilerini Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-e sormak üzere gördereceğiniz meselenin cevabını getirmedikçe (burada yatmaya) devam edeceğim dedi. Abdulmuttalib (sözlerine devam ederek şöyle) dedi. " Bunun üzerine ben (bu meseleyi Hazret-i Peygambere sormak üzere) Fazl’la beraber yola koyuldum. (Hazret-i Peygambere tam) öğle namazında tesadüf ettik. Namaz başlamıştı. Namazı cemaatla kıldık. Sonra Fazl’la beraber Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın odasının kapısına koştum. Kendisi o gün Zeyneb bint Çahş-ın yanında (kalıyor) idi. Kapıda beklemeye başladık. Nihayet Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) geldi. Benim ve Fazl-ın kulağından tuttu ve: " sakladığınızı çıkarın" (bakalım) dedi ve (içeri) girdi. Fazl-la benim de içeri girmemize izin verdi. Bir süre (Fazl-la ben) sözü (almayı) birbirimizden bekleştik. Sonra Hazret-i Peygamberle ben konuştum yahutta Fazl konuştu. İbn Şihâb-Ez-Zühri dedi ki bu hadisi bana nakleden) Abdullah bunda tereddüt etti. -(yani söze hangisinin başladığını kesin olarak hatirlayamadı. Abdulmuttalib sözlerine devam ederek şöyle) dedi. (Fazl) babalarımızın bize (sormamızı) emrettikleri meseleyi Hazret-i Peygambere anlattı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-de gözünü tavana dikerek bir süre sustu. (Bu sükût) bize öyle uzun geldi ki biz hiç bir cevap vermeyecek zannettik. Nihayet bize perde arkasından eliyle işaret eden Zeyneb (validemiz)i gördük. (Bu işaretiyle bize) acele etmeyiniz (demek) istiyordu. Ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın bizim işimizle meşgul olduğunu (anlatmak) istiyordu. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) başını indirdi ve bize Bu zekât insanların" (malının) kiridir. Muhammed-e ve onun ailesine zekat almak helâl değildir. Bana Nevfel b. el-Haris-i çağırınız- dedi. Nevfel b. El-Haris çağrıldı ve (O-na dönerek) Ey Nevfel Abdulmuttalib-i (kızınla) evlendir" dedi. Bunun üzerine Nevfel beni (kızıyla) evlendirdi sonra Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem): Bana Mahmıyye b. Cûz-ü çağırın" dedi. Mahmıyye Zübeyd oğullarından bir adamdı. Ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onu humusları toplamak üzere tahsildar tayin etmişti. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Mahmıyye-ye Fazl-ı (kızınla) evlendir." buyurdu. Mahmıyye-de Fazl’ı (kızıyla) evlendirdi. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (Mahmıyye-ye) Kalk humus (gelirin)den şu iki gence şu kadar mehir (masrafı) ver" dedi. İbn Şihab) dedi ki " Abdullah b. Haris bana mehrin mikdarım söylemedi. zekât 167 168; Nesâî zekât 95 fey 15; Muvatta Sadaka 13 15; Ahmed b. . Hanbel 11-402 IV-166.