3120-) Ümmü Seleme-den demiştir ki: (sallallahü aleyhi ve sellem) (hayatını kaybeden) Ebû Seleme-nin yanına girdi (onun) gözü açık kalmıştı (Efendimiz onun) gözünü kapadı. Derken onun ailesinden bazı kimseler feryat etmeye başladılar. Bunun üzerine (Hazret-i Peyamber): Kendinize hayırdan başka dua etmeyin. Çünkü melekler söylediklerinize dua eder" buyurdu. Sonra (ona şöyle) dua etti: Allah’ım Ebû Seleme-yi bağışla derecesini hidayete erenler(in dereceleri) arasına yükselt. Arkasında kalanları için de sen ona halef ol bizi de onu da affet (ey) Alemlerin Rabbi onun kabrini genişlet ve orada kendisine nur halket." Dâvud der ki: Ölünün gözlerini yumdurmak ruhun çıkmasından sonra olur. Ben Muhammed b. Muhammed b. en-Nu-man el-Makri’nin (şöyle) dedi(ğini) işittim: Ben Abid bir kimse olan Ebû Meysere-yi (şöyle) derken işittim. Ben Muallim (olan) Cafer-in gözlerini ölmeden önce yumdurmuştum. (Kendisi) abid bir adamdı. Onu öldüğü geceden kısa bir süre sonra rüyamda (bana şöyle) derken işittim: Bana en ağır gelen şey senin ben ölmeden önce gözlerimi yumdurman oldu." cenaiz 7 8; İbn Mâce cenaiz 6; Ahmed b. Hanbel VI.297.