3668-) Ebû Saîd el-Hudrî (radıyallahü anh)-den şöyle dediği rivâyet olunmuştur: fakirlerinden oluşan bir cemaatle birlikte oturuyordum. Onlardan bazıları (avret mahallerine yakın olan) bazı çıplak yerlerini (üzerleri iyi örtülü olan) bazı (arkadaşlarının arkalarına gizlenmek suretiyle) örtüyorlardı. (Orada bulunan bir Kur-an) okuyucu (su) bize (Kur-an) okuyordu. O sırada Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) çıkageldi ve yanımıza gelip durdu. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) gelince (Kur-an) okuyan (kimse okumayı bırakıp) sustu. Bunun üzerine (Hazret-i Peygamber bize) selâm verdi ve " Ne yapıyorsunuz?" diye sordu. (Biz de) " Ey Allah-ın Rasûlu bu bizim okuyucumuzdur. Bize Kur-an okuyordu biz de yüce Allah-ın kitabını dinliyorduk" cevabını verdik. üzerine Allah-ın Rasûlu (sallallahü aleyhi ve sellem) " Ümmetimden kendileri ile birlikte sabretmekle emrolunduğum kimseler yaratan Allah-a hamd olsun" diye hamdü senada bulundu. Aramızda kendisini (yakınlık bakımından hepimize) eşit (derecede) tutabilmek için (tam) ortamıza oturdu. Hazret-i Peygamber-in aralarına oturuş şeklini anlatabilmek için) eliyle " İşte şöyle" diye işaret etti (sonra sözlerine devamla şöyle dedi: Orada bulunan halk) hemen (onun etrafında) halka oldular (hepsinin yüzleri) onun karşısına geldi. (Fakat) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın karanlıkta onlardan benden başka birini tanıyabildiğini zannetmiyordum. (sallallahü aleyhi ve sellem) (bizi karşısında bu şekilde görünce); Ey muhacirlerin fakirleri sizi kıyamet gününde (kavuşacağınız) tam bir nurla müjdeliyorum. Siz cennete zenginlerden yarım gün önce gireceksiniz. Bir (tam) gün (dünya senesiyle) beşyüz senedir" buyurdu. zühd 37; Tirmizî zühd 27; İbn Mâce zühd 6; Ahmed b. Hanbel II 169 III 324.