4091-) Kays b. Bışr et-Tağlibî-den rivâyet olunmuştur; dedi ki: Ebû-d- Derda-nın arkadaşı olan babam bana (şunları) anlattı: Dımişk-da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in sahabilerden İbn Hanzaliyye diye anılan bir adam vardı. Yalnız(lığı seven ve yalnız yaşayan) bir kimseydi. Halk ile az oturur kalkardı. Onun (meşguliyeti nafile) namaz(dan ibaretti bu meşguleyetini bitirince) ailesinin yanına varırdı. (Bir gün) biz Ebû-d-Derda-nın yanında iken bize uğradı. Ebû-d-Derda (radıyallahü anh) ona: Bize yararlı olacak ve sana zararlı olmayacak bir söz (söyle)" dedi. (Bunun üzerine İbn Hanzaliyye şunları) söyledi: (sallallahü aleyhi ve sellem) (düşman üzerine) bir akıncı birliği göndermişti. Bir süre sonra (bu birlik savaştan) döndü. Derken bu birliğe katılanlardan biri (Hazret-i Peygamber-in mescidine geldi ve Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın da bulunduğu meclise oturdu. Yanında bulunan birisine karşılaştığımızda bizi bir görseydin! Falan kimse düşmana saldırıp " Al bu da benden! Ben Gifarlı yiğidim!" diyerek mızrağım (düşmana) sapladı. Onun bu sözü hakkında görüşün nedir? dedi. (O adam da): zatın (bu sözüyle yapmış olduğu cihadın) sevabını iptal ettiği görüşündeyim cevabını verdi. Bu sözü bir başkası işitti ve: bu sözde bir sakınca görmüyorum üzerine münakaşaya başladılar. Nihayet (onların bu münâkaşasını) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) duydu ve şöyle buyurdu: Hayret doğrusu! (Allah yolunda savaşırken) bu gibi sözler söyleyen bir müslümanın (bu savaşından gereği gibi) sevap almasına ve (dünyada) iyilikle anılmasına hiçbir engel yoktur." b. Bişr sözlerine evam ederek dedi ki: Babam daha sonra bana şunları anlattı: ki Ebû-d-Derda Hazret-i Peygamber-in bu sözüne (çok) sevindi ve " Sen bunu bizzat Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-dan mı işittin?" diyerek başını İbn Hanzaliyye-yc (doğru) kaldırmaya başladı. (İbn Hanzaliyye-de): Evet (duydum)" cevabını verdi. Ebû-d-Derda İbn Hanzaliyye-ye (bunu bizzat Resûlüllah-tan mı duydun diyerek sormaya devam etti. Nihayet ben (Ebû-d-Derda-nm bu soruyu tekrarlarken içinde bulunduğu tevazuyu ve edebi görünce kendi kendime) " Kesinlikle ebu-d-Derda (İbn Hanzeliyye-nin) dizlerine kapanacak" diyordum. sözlerine devam ederek şöyle) dedi: (İbn Hanzaliyye) bir başka gün (yine) yanımıza uğradı. (Yine) Ebû-d-Derda ona: yararlı olan ve sana zararlı olmayan bir söz (söyle) dedi. O da: (sallallahü aleyhi ve sellem) bize: Cihad için elinde tuttuğu ata masraf eden kimse sadaka vererek elini açıp da kapamayan kimse gibidir" buyurdu dedi. bir gün (yine) bize uğradı. (Yine) Ebû-d-Derda: yararlı ve sana zararlı olmayan bir söz dedi. (O da): (sallallahü aleyhi ve sellem) bize: Saçları (kulak memelerinden aşağı inecek kadar) uzun eteğide topuklarından daha aşağıya kadar sarkık olmasa Hureym el-Esedî ne iyi adamdır" buyurdu dedi. (söz) Hureym-e ulaştı da koşup (eline) bir bıçak (aldı) ve onunla saçını kulaklarına kadar eteğini de dizlerinin yarısına kadar kısalttı. Sonra diğer bir günde bize (yine) uğradı. Ebû-d-Derda ona: fayda verecek ve sana zarar vermeyecek bir söz! dedi. (O da): (sallallahü aleyhi ve sellem)-ı (şöyle) derken işittim: Siz (müslüman) kardeşlerinizin yanına varıyorsunuz. (Onların yanına vardığınız zaman) binek hayvanlarına güzel eğerler vurunuz ve güzel elbiseler giyininiz. Öyle ki halk içinde (vücuttaki) " ben" gibi olunuz. Çünkü Allah çirkinliği ve isteyerek çirkinleşmeyi sevmez" Dâvûd dedi ki: (Bu cümleyi) Ebû Nuaym da Hişâm dan " Ta ki halk arasında (vücuddaki) " ben" gibi olunuz diye rivâyet etti. IV- 180.