5088-) Hazret-i Osman b. Affân Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’ın şöyle buyururken işittiğini söylemiştir: Her kim (akşamleyin) üç defa: Bismillahillezi lâ yadurru mea ismini şey-ün fil ardi velâ fissemai ve hüvessemîül alîm (: İsminin anılması) ile yerde ve gökte (bulunan belâ ve musibet cinsinden) hiçbir şeyin zarar ver(e)mediği Allah-ın ismi ile (korunuyorum). O (hem her sözü işiticidir hem de (herşeyi) bilicidir" dîyen kimseye (o gece) sabaha kadar ona ansızın bir musibet gelmez. Kim de bu kelimeleri sabahleyin söylerse akşama kadar ona ansızın bir musibet gelmez." Mevdud) dedi ki: (Bu hadisi rivâyet eden) Ebân b. Osman-a (bu hadisi rivâyet ettikten sonra) günlerden birgün (ansızın bir) felç geldi. Bunun üzerine hadisi (ondan bana) rivâyet etmiş olan kimse (Muhammed b. Ka-b) Ebân-a bakmaya başladı. (Bunu gören Ebân): Niçin bana (böyle) bakıyorsun? Allah-a yemin olsun ki ben (Osman adına yalan bir söz uydurmadım. Osman da Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-ın adına yalan söz uydurmadı. Fakat bugün benim başıma gelenler geldi. (Çünkü ben) öfkelenmiştim de bu duayı okumayı unutmuştum. Daavât 12; İbn Mâce Duâ; II; Ahmed b. Hanbel I 62 66 72.