1124-) - “... Hafs bin Asım bin Ömer bin el-Hattâb (radıyallahü anhüm)-den; Şöyle demiştir: yolculukta (amcam Abdullah) bin Ömer (radıyallahü anh)-in beraberin deydik. İbn-i Ömer (radıyallahü anh) bize namaz kıldırdı. Farzdan sonra (sünnet kılmadan) kendisi de biz de dönüp gittik. İbn-i Ömer (radıyallahü anh) dönüşünde cemâatin bir kısmının (kalkıp) namaza durduklarını görünce: Bunlar ne yapıyorlar? diye sordu. Ben de: Sünnet kılıyorlar dedim. İbn-i Ömer (radıyallahü anh) : -Eğer ben (yolculukta) Sünnet kılmış olsaydım farzımı (kasırlı değil) tam kılardım. Ey kardeşimin oğlu! Ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile arkadaşlık ettim. Vefat edinceye kadar yolculukta iki rek-at (farz) dan fazla (sünnet namaz) kılmadı. Sonra Ebû Bekir (radıyallahü anh) ile arkadaşlık ettim. O da iki rekatten fazla kılmadı. Sonra Ömer (radıyallahü anh) ile arkadaşlık ettim. Kendisi de iki rek-atten fazla kılmadı. Ondan sonra Osman (radıyallahü anh) ile arkadaşlık ettim. O da iki rek-atten fazla kılmadı. Bu zâtlar vefat edinceye kadar durum böyleydi. Allahü teâlâ da: Mü-minler! Andolsun ki sizin için Resûlüllah en güzel örnektir.) buyuruyor- dedi. "