1135-) - “... Abdurrahman bin Ka-b bin Mâlik (radıyallahü anhüma)-dan Şöyle demiştir : (Kâ-b)ın gözleri kaybolunca onu ben yederdim. Onu Cuma namazına (her) götürdüğümde Cuma ezanını işitince Ebû Ümâme Es-ad bin Zürâre için istiğfar ve duâ ederdi. Ben ondan bunu işittiğim halde bir süre bekledim. (Hikmetini sormadım. ) Sonra içimden dedim ki = Vallahi benim bu bekleyişim bir acizliktir. Kendisi ne zaman Cuma ezanını işitirse Ebû Ümâme için istiğfar ve duâ ettiğini hep işitiyorum da: -Nedir bu? diyerek hikmetini sormuyorum. Sonra daha önce kendisini her Cuma günü götürdüğüm gibi yine götürdüm. Ezanı işitince her zaman yaptığı gibi yine (Ebû Ümâme için) istiğfar etti. Ben de ona : Cuma ezanını ne zaman işitirsen Es-ad bin Zürâre için duâ ediyorsun. Bunun sebebinin ne olduğunu bana bildiriver dedim. Kendisi: oğulcuğum! Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) henüz Mekke-den teşrif etmemiş iken Nakiü-l Hadamât (mıntıkasın)daki Beni Peyâda-ya âit Harre (köyü)nün Hezm (denilen semtin)de bize ilk Cuma namazını kıldıran zât odur. dedi. Ben: gün (Cuma namazında) kaç kişi idiniz? diye sordum. Dedi ki: Kırk erkek (idik. ) "