1290-) - “... Âişe (radıyallahü anhâ)-dan; Şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat ettiği hastalığa tutulduğu zaman (Ebû Muâviye demiştir ki: Hastalığı ağırlaştığı zaman) Bilâl (radıyallahü anh) O-na namaz vaktinin geldiğini haber vermek üzere geldi. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) : (Ebû Bekir-e emrimi iletiniz. Cemaata namaz kıldırsın) buyurdu. Biz: Yâ Resûlallah! Ebû Bekir cidden yufka yüreklidir. Senin yerine geçtiği vakit ağlar ve bu yüzden (sesini cemaata) işittiremez. Bu nedenle Ömer-e emretsen de o namaz kıldırsa diye ricada bulunduk. (Efendimiz bu sözümüzden) sonra : (Ebû Bekir-e emrimi iletiniz. Cemaata namaz kıldırsın. Hakîkatan siz Yûsuf (Peygamber)-in günündeki kadınlarsınız) buyurdu. " Âişe (radıyallahü anhâ) demiştir ki: Bunun üzerine biz Ebû Bekir (radıyallahü anh)’a emr-i nebevî-yi ilettik. Kendisi de (bu emir üzerine) cemaata namaz kıldırdı. (Ebû Bekir namaza başlayınca) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kendinde bir hafiflik hissetti de iki adam arasında ve onlara dayanarak namaza gitti. Ayakları yerde sürünüyordu. Ebû Bekir (radıyallahü anh) O-nun geldiğini hissedince geri çekilmeye davrandı. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Ona: (Yerinden ayrılma) diye işaret etti. Râvi demiştir ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ileriye geldi. Nihayet O-na yardım eden adamlar onu Ebû Bekir (radıyallahü anh)’in yanına oturttular. Artık Ebû Bekir (radıyallahü anh) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e uyuyordu cemâat da Ebû Bekir (radıyallahü anh)-in namazına uyuyorlardı. "