1942-) - “... Fâtima bint-i Kays (el-Kureşiyye) (radıyallahü anha)’dan; Şöyle demiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem) bana : (Senin (boşanmadan dolayı devam eden) iddetinden çıktığın zaman (iddetihin bittiğini) bana haber ver. ) buyurdu. (îddeti bittikten) sonra Fâtıma O-na haber verdi. Sonra Muâviye (bin Ebi Sufyân) Ebü’l-Cehm bin Suhayr ve Üsâme bin Zeyd (radıyallahü anhüm) Fâtıma-yı nikahlamak için istekli çıktılar. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (anılan istekliler hakkında Fâtıma-ya) : gelince (o) hiç malı olmayan fakir bir adamdır. Ebü-l-Cehme gelince (O ) da kadınları çok dövücü bir adamdır. Ve lakin Üsâme (ile evlenmen iyidir) buyurdu. Bunun üzerine Fâtıma: beğenmediğini belirtmek üzere) eliyle şöyle işaret ederek : Üsâme Üsâme- dedi. (Fâtıma-nın Üsâme ile evlenmeye taraftar olmaması üzerine) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Fâtıma-ya: itâat ve Resulüne itâat senin için hayırdır. ) buyurdu. Fâtıma demiştir ki : Bunun üzerine ben Üsâme ile evlendim de onunla mutlu oldum. (Veya durumuma kadınlarca gıbta edildi. )