2185-) - “... Ebû Mûsâ (el-Eş-ârî) (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir: seferi için hazırlık yapılırken) ben Eş-arîlerden küçük bir cemâat içinde Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanına vararak kendimiz için binek hayvanı istedik Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bize : (Vallahi sizi bindiremem ve sizi bindireceğim hayvan yanımda yoktur) buyurdu. Ebû Mûsâ demiştir ki bunun üzerine biz Allah-ın dilediği kadar bekledik. Sonra (Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)’e ganimete âit) develer getirildi. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) (bunlardan semizlikten) hörgüçleri beyazlaşmış üç dişi devenin bize verilmesini emretti. Biz (develeri teslim alıp) gidince bâzılarımız diğer arkadaşlarımıza: Biz Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e müracaatla kendimiz için binek hayvanlarını istedik. Kendisi bize binek hayvanı veremeyeceğine yemin etti. Sonra da bize binek hayvanları verdi. (Herhalde biz O-na yeminini unutturduk bundan sonra iflah olamayız) Geri dönelim dediler. Bunun üzerine biz (geri dönüp) huzura çıktık ve: Yâ Resûlallah! Biz sana gelip binek hayvanları bize vermeni istedik. Sen bize binek hayvanları veremeyeceğine yemin ettin. Sonra da bizi bindirdin dedik. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) bize : (Vallahi sizi ben bindirmedim. Sizi Allah bindirdi. Vallahi ben bir şey için yemin edip sonra o şeyden başka bir şeyin deha hayırlı olduğunu bildiğimde inşâallah şübhesiz yeminimin kefaretini öderim ve daha hayırlı olan şeyi işlerim) buyurdu veya (Daha hayırlı olanı işlerim ve yeminimin kefaretini öderim) buyurdu. "