2423-) - “... Benî Sûe kabilesinden bir adamdan rivâyet edildiğine göre şöyle demiştir: Âişe (radıyallahü anhâ)-ya Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in huyundan haber ver dedim. Âişe (radıyallahü anhâ) bana: Kur-an-ı Kerim’de (şüphesiz sen (Yâ Muhammed) yüce ahlâk sahibisin) (Kalem : 4) okumuyor musun? dedi. Âişe (sözüne devamla) dedi ki: (sallallahü aleyhi ve sellem) Ashâbı (arkadaşları) ile beraber (benim odamda) idi. Ben O-nun için yemek yaptım. (Kumam) Hafsa da O-nun için yemek yaptı. Âişe dedi ki: Hafsa (yemeği hazırlamak hususunda) beni geçti. Ben cariyeme . Git de Hafsa-nın çanağındaki yemeği dök dedim. Hafsa-nın cariyesi yemeği Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in önüne tam koyacağı sırada benim cariyem ona yetişti ve (onun eline vurarak) çanağı düşürdü. Çanak kırıldı ve içindeki yemek de (deriden mamul sofra üzerinde) yayıldı. Âişe dedi ki Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) çanağın parçalarını birleştirdi ve deriden mamul sofra üzerine dökülen yemeği topladı. Sonra Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) ile sahabîler o yemeği yediler. Bundan sonra da Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) benim çanağımı (içindeki yemekle beraber) gönderip Hafsa-ya verdi ve : yerine bir kab alınız ve içindeki yemeği (de) yeyiniz) buyurdu. Âişe dedi ki: Ben Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem)-in huzurunda işlediğim bu işin etkisini O-nun mübarek yüzünde görmedim. (Yani hiddetlenme izini görmedim. )