3734-) - “... Amr bin Şuayb-ın dedesi (Abdullah bin Amr bin el-Âs) (radıyallahü anhümâ)-den; Şöyle demiştir: Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ile bareber Ezâhır dağ yolundan geliyorduk. Bir ara Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) bana dönüp baktı. Benim üstümde aspurla boyanmış dikişsiz bir car (veya ince yumuşak bir elbise) vardı. Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) (üstümdeki elbiseye işaretle) : nedir?) buyurdu. Ben Onun bundan hoşlanmadığını anladım. Sonra ev halkımın yanına vardım. O sırada onlar tandırlarını ateşleyerek kızdırıyorlardı. Ben o elbiseyi tandıra attım. Ertesi gün O-nun huzuruna gittim. O: Abdullah! O elbiseyi ne yaptın (yani ne durumda?)) buyurdu. Ben de O-na (durumdan) haber verdim. Bunun üzerine buyurdu ki: elbiseyi aile ferdlerinin bâzısına giydirmeliydin. Çünkü kadınların böyle elbiseyi giymelerinde bir günah yoktur) buyurdu. "