3851-) - “... Ümmü Seleme (radıyallahü anhâ)-dan rivâyet edildiğine göre şöyle demiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem)-in vefatından bir yıl önce bir kere Ebû Bekir (radıyallahü anh) ticâret maksadıyla Busrâ-ya gitti. Beraberinde Nuaymân ve Harmala oğlu Süveybıt (radıyallahü anhümâ) bulunuyordu. Bu iki zât Bedir savaşına katılmışlar idi. Nuaymân (yolculukta) azık işine nezâret ederdi. Süveybıt da çok şakacı bir adam idi. (Yolculuk esnasında bir ara) Nuaymân-a: yemek ver dedi. Nuaymân (ise) Ebû Bekir gelinceye kadar bekle dedi. Bunun üzerine Süveybıt: olsun ki) Ben seni muhakkak hiddetlendireceğim dedi. Râvi demiştir ki: bunlar bir kavme uğradılar. Süveybıt o kavme: Benden bir kölemi satın alır (mı) sınız? dedi. Onlar da : Evet dediler. Süveybıt (bu kere onlara) : (size satacağım köle) konuşkan bir köledir ve size: Ben muhakkak hür bir kimseyim diyecektir. O size böyle söylediği zaman eğer siz onu bırakacak iseniz kölemi bana karşı bozguncu ettirmeyiniz dedi. Onlar : Bilâkis biz onu senden satın alırız (kölenin bu gibi laflarına bakmayız) dediler ve Nuaymân-ı Süveybıt-ten on sağlam deve ile satın aldılar. Sonra Nuaymân-ın yanına vararak boynuna bir sargı veya ip geçirdiler. Nuaymân : Şu adam (yani Süveybıt) sizlerle cidden alay ediyor ve ben kesinlikle hür olup köle değilim dedi. Fakat onlar: efendin (Süveybıt) senin durumunu (yani konuşkan olup köleliğini inkâr edeceğini) bize haber verdi diyerek onu alıp götürdüler. Sonra Ebû Bekir geldi. Orada bulunanlar durumu ona anlattılar. Râvi demiştir ki: üzerine Ebû Bekir (radıyallahü anh) adamların arkasında giderek develerini kendilerine geri verip Nuaymân-ı alıp getirdi. Râvi demiştir ki: Ebû Bekir ve arkadaşları (yolculuktan dönüp) Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanına vararak O-na (bu durumu) arzedince bundan dolayı Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) güldü sahâbileri de bir yıl (bu durumu kendi aralarında konuşup) güldüler." ..... Enes bin Mâlik (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem) bize katılır (ve güler yüzle bizimle şakalaşır)di. Hattâ (kuşu ölen) küçük bir kardeşime; (Ey Ebû Umeyr Nügayr (kuşcağız) ne oldu der (şakalaşır) dı.) demiştir ki: O (nügayr ile) bir kuş kasdeder ki Enes’in kardeşi onunla oynardı. "