3916-) - “... Ebû Hüreyre (radıyallahü anh)-den rivâyet edildiğine göre; Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) -den şu buyruğu işittim demiştir: (Azze ve Celle) buyurdu ki: Ben salâtı (yani Fatiha sûresini) kendim ile kulum arasında ikiye taksim ettim ve kuluma istediğini veririm. ) Ebû Hüreyre demiştir ki: Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: okuyunuz: Kul; . . . . . . . "Hamd âlemlerin Rabb-ı olan Allah-a mahsustur" der. Bunun üzerine Allah (Azze ve Celle) : bana hamdetti ve kuluma istediğini veririm buyurur. Sonra kul: = "Rahman ve Rahim olan (Allah)" der. Bunun üzerine Allah: bana sena etti kuluma dilediğini veririm buyurur. Kul (bundan sonra) . . . . . . Din-hesâb ceza gününün mâliki olan (Allah) der. Bunun üzerine Allah: beni ta-zim etti. İşte bu (yani Fatihanın buraya kadar olan kısmı) baha (hamd sena ve ta-zim etmeye) aittir. Şu âyetin de yarısı bana yarısı kulumadır: Kulum Yalnız sana kulluk ederiz ve yalnız senden yardım dileriz der. Yani işte bu benim ve kulum arasındadır. Kuluma dilediğini veririm. Fatiha sûresinin sonu (yani bundan sonraki kısmı) da kuluma (âit dilekleri) dır. Kul: dosdoğru yola gazabına uğramış olan (yahûdîler)den ve dalalete düşen (Hıristiyanlar) dan başka olup nimetlendirdiğin (peygamberler sıddikler şehîdler ve sâlih) kulların yoluna hidâyet eyle (yani İslâm dini üzerinde sabit kıl) der. İşte bu âyetler (deki dilek) kuluma (ait)dir ve kuluma dilediğini veririm. "