3933-) - “... Kudâme bin îbrâhîm el-Cümahî (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre : bir genç iken üstünde aspurla boyalı iki parçadan ibaret bir elbise bulunduğu halde Abdullah bin Ömer bin el-Hattâb (radıyallahü anhüma) ‘nın yanına gidip gelirdi. Kudâme demiştir ki: Abdullah bin Ömer (radıyallahü anhümâ) bir gün bize hadis rivâyet ederek Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in onlara şu buyruğu buyurduğunu söyledi: kullarından biri: "Yâ Rabbi leke-l-hamdu kemâ yenbaği li celâli vechike ve li azîmi sültânike = Ey benim Rabbim Senin zâtının celâlına ve senin hâkimiyetinin azametine layık biçimde sana hamd olsun" dedi. Bu hamd kulun amelini yazmakla görevli iki meleği âciz bırakarak nasıl yazacaklarını bilemediler. Bunun üzerine melekler göğe çıktılar ve: Ey Rabbımız Senin kulun öyle bir söz (hamd) söyledi ki nasıl yazacağımızı bilemiyeceğiz dediler. Allah (Azze ve Celle) kulunun söylediği sözü en iyi bilen olduğu halde : kulum ne söyledi? diye sordu. Melekler : Ey Rabbimiz o kul: "Yâ Rabbi Leke-l-hamdu kemâ yenbaği li celali vechike ve azîmi sültânike" söyledi dediler. Bunun üzerine Allah (Azze ve Celle) o iki meleğe buyurdu ki: bana kavuşup da ben onu söylediği söz (hamd) e karşılık mükâfatlandırıncaya kadar siz o sözü kulumun söylediği gibi yazınız buyurdu. ) "