3940-) - “... (Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)-in zevcelerinden) Cüveyriye (radıyallahü anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre Allah-ın zikri ile meşgul iken Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sabah namazını kılmak istediği zaman veya sabah namazını kıldıktan sonra ona uğramış. Sonra Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) güneş yükseldiği (veya râvi demiş ki gün yarılandığı) zaman onun yanına dönmüş. Cüveyriye hâlâ o vaziyette (yân zikir ile meşgul) idi. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) (ona) : olsun ki:) Ben senin yanından kalktığım zamandan beri dört kelime (cümle) yi üç defa söyledim. Halbuki o kelimeler (sevab bakımından) senin (bu sürece) söylediğinden daha çok daha ağır (veya daha fazla tartıya gelen) zikirdir: "Sübhânallahi adede halkım. Sübhânallahi rıdâ nefsihi. Sübhânallahi zinete arşını. Süb hânallahi midâde kelimâtihi = Ben yaratıkları sayısınca Allah-ı tenzih ederim. Ben rızâsı olacak kadar Allah-ı tenzih ederim. Ben Arşının ağırlığınca Allah-ı tesbih ederim. Ben kelimelerinin sayısı kadar Allah-ı tenzih ederim. ) "