4104-) - “... Alkame bin Vakkas (radıyallahü anh)’den rivâyet edildiğine göre: bir adam (bir gün) kendisine uğramış ve Alkame ona : senin (bana) bir yakınlığın var. Gerçekten senin (benim üzerimde) bir hakkın da vardır. Ben senin şu emirler (sınıfı) yanına girdiğini ve onların yanında Allah-ın dilediği kadar (yani bol bol) konuştuğunu görüyorum. Halbuki ben Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in arkadaşı Bilal bin el-Haris el-Müzeni (radıyallahü anh)-den şu hadisi işittim: (sallallahü aleyhi ve sellem) buyurdu ki: (Şüphesiz biriniz Allah-ın hoşnud olduğu (güzel) sözlerden bir sözü ulaştığı yüce mertebeye ulaşacağını sanmayarak söyleyiverir. Allah (Azze ve Celle) de o söze karşılık o kimse için kıyamete kadar rızasını yazar (lütuf eder). Şüphesiz biriniz de Allah-ın gazabına sebeb olan (fena) kelimelerden bir lafı ulaştığı (büyük vebal) derecesine ulaşacağını sanmayarak söyleyiverir. Allah (Azze ve Celle) de o lafa karşılık o kimse aleyhine huzuruna çıkacağı zamana kadar gazabını yazar. ) (adama) : Artık vay haline (Devlet adamlarıyla görüştüğünde) ne söylediğine ve ne konuştuğuna bak iyi düşün. Çünkü nice sözler var ki Bilal bin el-Haris (radıyallahü anh)’den işittiğim hadis beni o sözleri söylemekten (cidden) menetti dedi. "