Ben 22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. İki kardeşiz. Ben 9 yaşındayken babamızı kaybettik. Annemse o günden itibaren bizi çok sevmesine rağmen bizi aşağılamaktan vazgeçmedi. Ben bir süredir psikoterapi sürecindeyim pek çok sebepten ötürü. Bunlardan biri annem beni pek çok açıdan özellikle de fiziksel olarak beğenmiyor ve zayıflamamı istiyor. Ve İslami değişimimi de aşırı buluyor başörtümün genişliğini dahi beni aşağılamakta kullanıyor. Çocukken fiziksel şiddet şimdiyse sözlü şiddet. Ben Allah için onun rızasını almadan Rabbimin beni cennetine kabul etmeyeceğini düşündüğümden sabretmeye çalışıyorum. Ama annem en sonunda ‘bir daha öyle bir görüntüyle eve gelme’ dedi. Günlerdir arıyorum telefonlarıma da cevap vermiyor. Ben artık ne yapacağımı bilemiyorum. Gerçekten bu ruh halim tüm hayatımı hatta davam için göstermem gereken çabayı bile sekteye uğratıyor. Nasıl davranmalıyım?

Kızım
Allah sana sabır versin. Hayat bir mücadeledir sen de bu mücadeleyi seninle ilgili takdir edilen şekliyle yaşıyorsun. Sabredersen ahiretini kazanırsın. Sabretmezsen burada sıkıntı orada ise hesap seni bunaltır. Şöyle bir uygulama yap:
Annenle hiç bir konuda tartışma. Hesaplaşma yapma onunla. Allah'ın farz ve haramları dışında da ona aykırı olmamaya çalış. Mesela başını aç derse sakın açma ama şu renk kullan başörtünü derse onu yap. Böyle bir denklem kurmaya çalış.
Annene değil kendi iradene güvenerek hayatını planla. Annenden doğacak açığı da amcan dayın gibi başka bir aile büyüğün olan mahreminle doldur.
Anneni doğal bir sevgi ile sevemiyorsan da mesafeli ve seviyeli bir sevgiyi korumak zorundasın. Hürmetini yap ama uzatma mesela.
Sakın evindeki bu durum sebebi ile acele karar verilmiş bir evlilik yapmayasın. Bu günlerini mumla arayacağın bir hata yapmış olursun. Danış araştır düşün öyle evlen.
Bir de şunu unutmayasın: O kadın kim olursa olsun senin annendir annen! Gelme dese de bir zaman sonra gevşeyecektir. Senin tartışmadığını bilakis seviyeli durduğunu görmesi onu değiştirir.
Kızım sana dualar ederim. Allah'a emanet olasın.