Ben ‘hür yürekli’ olamayan gençlerden biriyim. 22 yaşındayım dinime göre yaşamayı henüz öğrenebildim. Üniversite okuyorum ve şuan bir yol ayrımındayım. Okuduğum bölümü dinime uygun olarak seçemedim. Ailem çalışmama durumumu kabullenmez. Memurlukla ilgili düşüncelerinizi biliyorum. Bir mektubunuzda akademisyen bir bayanın kıyafetlerine ve ses tonuna dikkat etmesi karşılığında ders vermesinin kabul edilebilir olduğunu okudum. Resim kurslarına gittim yetenekliyim. Bayan veya çocuklara insan ve hayvan figürü çizmeden öğretmenlik yapabilirim seçeneklerim bunlar. Elbette çalışmak çok da önemli değil ancak babamın rızası da söz konusu.

Mümin olarak kendimizi çaresiz gibi hissetmemiz yanlıştır. Muhakkak bir çare vardır. Kendinize ilkeler oluşturun. Deyin ki:
- Haramlardan uzak duracağım.
- Bayanlığımı koruyacağım.
- İbadetlerimi aksatmayacağım.
Şimdi çalışabilirim kazanabilirim.