420-) Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre şöyle demiştir: “Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) sabah namazının iki rek’at sünnetini kıldıktan sonra bir ihtiyacı olursa benimle konuşurdu ihtiyacı yoksa farz namazı kılmak üzere mescide çıkardı.” (Dârimî Salat: 147) Bu hadis hasen sahihtir. (sallallahü aleyhi ve sellem)’in ashabından ve sonraki dönemlerin ilim adamlarından bir kısmı sabah namazının vaktinin girişinden farzı kılıncaya kadarki zaman içerisinde zaruri olan konuşma ve Allah’ı zikirden başka lüzumsuz konuşmaları hoş karşılamazlardı. Ahmed ve İshâk bunlardandır.