504-) Ahmed b. Hasen (radıyallahü anh)’den işittim şöyle diyordu: Ahmed b. Hanbel’in yanında idik Cumaya gitmek kimlere vâcibtir konusu geçti. Ahmed b. Hanbel bu konuda hiçbir şeyden bahsetmedi. Ahmed b. Hasan dedi ki: Ahmed b. Hanbel’e bu konuda Ebû Hüreyre’den hadis rivâyet edilmiştir dedim. Ahmed b. Hanbel Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’den mi? Dedi. Bende evet diyerek Haccac b. Nusayr Muarik b. Abbâd Abdullah b. Saîd el Makburî babasından ve Ebû Hüreyre’den “Cuma’ya gitmek gece olmadan evine dönebilecek kadar uzaklıkta olan kimseye gereklidir” rivâyetini aktardım. Bunun üzerine Ahmed b. Hanbel kızdı ve bana böyle bir rivâyet aktardığımdan dolayı işlediğin günahtan dolayı “Rabbinden bağışlanma iste Rabbinden bağışlanma iste” buyurdu. (Tirmizî rivâyet etmiştir.) Ahmed b. Hanbel’in böyle yapması; bu hadisi hadis olarak kabul etmemesi ve senedinden dolayı zayıf kabul etmesindendir.