2415-) İbn Ömer (radıyallahü anh)’den rivâyet edilmiştir. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) ashabından aralarında Ömer b. Hattâb’ın da bulunduğu birkaç kişiyle İbn Sayyad’a uğramıştı. İbn Sayyad; bir delikanlı olup Beni Meğale konağı yanında bazı çocuklarla oynamakta idi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) onun yanına varıp onun sırtına eliyle vurup şöyle dedi: Benim Allah’ın elçisi olduğuma şâhidlik yapar mısın? İbn Sayyad Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e baktı ve Sen Ümmîlerin peygamberisin dedi. Sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e sen benim Allah’ın Rasûlü olduğuma şâhidlik edermisin? Diye sordu. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) Allah’a ve elçilerine iman etmişimdir dedi. Sonra Peygamberimiz şöyle devam etti: Sana ne geliyor? İbn Sayyad dedi ki: Bana yalan da doğruda geliyor dedi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Senin işin karma karışıktır buyurdu. Sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) içimde gizlice tuttuğum bir şey var onu bil bakalım dedi. Peygamberimiz (Duhan sûresinin 10. ayetini içinden geçirmişti.) İbn Sayyad; “O Duhh” tur dedi. Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) defol oradan sen bir kahin olarak haddini asla aşamayacaksın. Ömer: Ey Allah’ın Rasûlü! izin ver de buynunu uçurayım dedi. Bunun üzerine Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem): Bu gerçekten Deccâl ise sen onun hakkından gelemezsin eğer o değilse onu öldürmekte bir hayır yoktur buyurdular. (Ebû Dâvûd Melahım: 16; Müslim Fiten: 24) diyor ki: “O değilse” demekten Deccâl’ı kastediyor. Bu hadis hasen sahihtir.