3472-) Abdurrahman b. Abdulkari (radıyallahü anh)’den rivâyete göre şöyle demiştir: Ömer b. Hattâb’tan işittim şöyle diyordu: Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) vahy geldiği zaman başının ucunda arı uğuldamasına benzeyen bir ses işitilirdi. Bir gün kendisine vahy gelmişti. Bir süre bekledik sonra vahiy durumu ondan kaldırıldı. Sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) kıbleye karşı durdu ellerini kaldırdı ve şöyle buyurdu: Allah’ım biz Müslümanların sayısını artır eksiltme bizi şerefli kıl alçaltma bizi ver bize mahrum etme bize iyiliklerde bizi gözet bizim üzerimize başkalarını tercih etme. Bizi memnun et sen de bizden razı ol. Sonra Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) şöyle devam etti: Bana on âyet indirildi kim onların gereğini yaparsa mutlaka Cennete girecektir. Sonra Mü’minün sûresi 1-11. âyetlerini okudu: “1) Kesin olan şudur ki inananlar mutlaka kurtuluşa ereceklerdir. 2) Onlar ki namazlarını gönül alçaklığıyla ve duyarlılıkla kılarlar. 3) Onlar ki boş ve anlamsız söz ve işlerden yüz çevirirler. 4) Arınmak için yapılması gereken Zekâtı gerektiği şekilde yerine getirirler. 5) ve onlar ki namus ve iffetlerini haramdan ve şüpheli şeylerden korurlar. 6) Ancak eşleri ve sahip olduğu cariyeler hariç bunlarla olan ilişkilerinden dolayı kınanmazlar. 7) Ama bunun ötesine gitmek isteyen olursa işte haddi aşanlar böyleleridir. 8) ve onlar ki emanetlerini ve verdikleri sözü yerine getirirler. 9) Onlar ki namazlarını vaktinde ve devamlı kılarak muhafaza ederler. 10) İşte varis olacak olanlar böyleleridir. 11) Firdevs Cennetine varis olacak ve orada temelli kalacaklardır.” (Müsned: 218)