3864-) Şehr b. Havşeb (radıyallahü anh)’den rivâyete göre şöyle demiştir: Ümmü Seleme (radıyallahü anha)’ya; “Ey Mü’minlerin anası! Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem) senin yanında olduğu zaman en çok yaptığı duâ ne idi?” Dedi ki: “Çoğunlukla yaptığı duâ şuydu: “Ey kalbleri bir halden bir hale çeviren Rabbim benim kalbimi de dinin üzere sabit kıl.” Ben kendisine: “Ey Allah’ın Rasûlü! Niçin bu duâyı yapıyorsunuz?” diye sordum. Şöyle buyurdular: “Hiçbir kimse yoktur ki onun kalbi Allah’ın parmakları arasında olmuş olmasın. Dilediğini düzeltir düzgün yola kor dilediğini ise kalbini kaydırarak yoldan çıkarır.” Sonra Âl-i Imrân sûresi 8. ayetini okudu: “O derin kavrayış sahipleri şöyle yakarırlar: “Ey Rabbimiz! Bizi doğru yola ilettikten sonra kalplerimizi bu gerçeklerden bir daha saptırma katından bize rahmet ver şüphesiz bağışı en çok olan sensin sen.” (Müsned: 25210) Bu konuda Âişe’den Nevvâs b. Sem’an’dan Enes Câbir Abdullah b. Amr ve Nuaym b. Ammâr’dan da hadis rivâyet edilmiştir. Bu hadis hasendir.