4246-) Mü’minlerin anası Âişe (radıyallahü anha)’dan rivâyete göre şöyle demiştir: “Şekil yaşantı ve yol bakımından kalkış ve oturuş bakımından Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’e kızı Fatıma’dan daha çok benzeyen bir kimse görmedim. Fatıma Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanına girdiğinde Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) kalkar onu öper ve yerine oturturdu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’de onun yanına girdiğinde Fatıma oturduğu yerden kalkıp aynı şekilde Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’i öper ve kendi yerine oturturdu. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) hastalanınca Fatıma onun yanına geldi eğilip onu öptü başını kaldırıp ağladı sonra tekrar eğildi ve başını kaldırıp gülümsedi. Bunun üzerine ben bu Fatıma’yı kadınlarımızın en akıllılarından zannederdim fakat O’da sıradan biri imiş dedim.” Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) vefat edince kendisine sordum; Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’e eğilip başını kaldırdığında ağlamıştın ikinci eğilip kalkışta ise gülmüştün bunun sebebi ne idi? Fatıma şu karşılığı verdi: “Ben boşboğaz sır saklamayı bilmeyen biriyim ilk eğilmemde bu çektiği hastalıktan dolayı öleceğini bildirdi. Bu yüzden ağladım. İkinci eğilişimde ise ev halkından kendisine ilk kavuşacak olanın ben olduğumu bildirdi gülmemin sebebi de oydu.” (Buhârî Menakîb: 27; Müslim Fedail: 17) Bu hadis bu şekliyle hasen gaibtir. Âişe’den değişik şekilde de rivâyet edilmiştir.